DANIŞTAY KARARLARI

Vergi Ziyaı Cezalı Damga Vergisinin Kaldırılması İstemi

Vergi Ziyaı Cezalı Damga Vergisinin Kaldırılması İstemi

T.C.

DANIŞTAY

Dokuzuncu Daire

Esas No: 2013/10262

Karar No: 2015/4246

Karar Özeti: Damga vergisine tabi kâğıdın, Fotokopili kâğıt kullanılmak suretiyle çoğaltılması durumunda,

Fotokopi yoluyla çoğaltılan kâğıdın suret kabul edileceği ve damga vergisine tabi olmayacağı hakkında.

Temyiz İsteminde Bulunan: …

Karşı Taraf: Galata Vergi Dairesi Müdürlüğü

İstemin Özeti: Davacı adına, ikrazatçılık faaliyeti kapsamında düzenlemiş olduğu ödünç sözleşmeleri için

sadece tek nüsha üzerinden damga vergisi ödediğinden bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak

2007/Ekim dönemi için tarh edilen vergi ziyaı cezalı damga vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı reddeden

İstanbul 3. Vergi Mahkemesi’nin 19/07/2013 tarih ve E:2013/465, K:2013/2078 sayılı kararının;

dilekçede ileri sürülen sebeplerle bozulması istenilmektedir.

Cevabın Özeti: Cevap verilmemiştir.

Tetkik Hâkimi Fatih Torun’un Düşüncesi:

İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Danıştay 9. Daire Kararı E.2013/10262
Danıştay 9. Daire Kararı E.2013/10262

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:

Davacı adına, ikrazatçılık faaliyeti kapsamında düzenlemiş olduğu ödünç sözleşmeleri için sadece tek nüsha üzerinden

damga vergisi ödediğinden bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2007/Ekim dönemi için

tarh edilen vergi ziyaı cezalı damga vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı reddeden vergi mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 29’uncu maddesinde,

ikmalen vergi tarhının, her ne şekilde olursa olsun bir vergi tarh edildikten sonra bu vergiye müteallik olarak meydana çıkan ve defter,

kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak miktarı tespit olunan bir matrah veya matrah farkı üzerinden alınacak verginin tarh edilmesi yöntemi olduğu,

134’üncü maddesinde, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak tespit etmek ve sağlamak olduğu belirtilmiş,

aynı Kanun’un 3’üncü maddesinin (B) fıkrasında ise, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu,

gerçek mahiyetin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, iktisadi,

ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutat olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia edene ait olduğu hükmüne yer verilmiştir.

488 sayılı Damga Vergisi Kanunu’nun 1. maddesinin birinci fıkrasında; bu Kanuna ekli (1) sayılı tabloda yazılı kâğıtların damga vergisine tabi olduğu;

ikinci fıkrasında; bu kanundaki kâğıtlar teriminin, yazılıp imzalanmak veya imza yerine geçen bir işaret konulmak suretiyle

düzenlenen ve herhangi bir hususu ispat veya belli etmek için ibraz edilebilecek olan belgeler ile elektronik imza kullanılmak suretiyle

manyetik ortamda ve elektronik veri şeklinde oluşturulan belgeleri ifade ettiği hükme bağlanmış,

5. maddesinde ise; bir nüshadan fazla olarak düzenlenen kâğıtların her nüshasının ayrı ayrı aynı miktar veya nispette damga vergisine tabi olduğu hüküm altına alınmıştır.

Vergi Ziyaı Cezalı Damga Vergisinin Kaldırılması İstemi

Nüsha kavramı belli bir hususu ispat ve belli etmek üzere aynı hüküm ve kuvveti haiz olmak üzere

birden fazla düzenlenmiş ve taraflarca her biri ayrı ayrı imzalanmış kâğıtları ifade ederken suret ise,

asıl sözleşmede bulunan ibarelerin aynısını taşıyan fakat asıl sözleşmede bulunan imzaları taşımayan örnekler olarak tanımlanabilir.

Dosyanın incelenmesinden; ikrazatçılık faaliyeti ile uğraşan davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporu ile

davacı tarafından düzenlenen ödünç sözleşmelerine ilişkin damga vergilerinin tek nüsha üzerinden beyan edilerek ödendiği,

oysa 90 sayılı Ödünç Para Verme İşleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 10. maddesi gereğince ikrazatçılar tarafından düzenlenen ödünç sözleşmelerinin iki nüsha olarak düzenlenmelerinin zorunlu olduğu,

ayrıca davacının kanunen düzenlemek zorunda olduğu iki nüshasının otokopili kâğıt yani sahip olduğu özellik sayesinde karbon kâğıdı kullanılmaksızın yazılanların

alt nüshalara otomatik olarak geçmesine imkân veren kâğıt kullanılmak suretiyle düzenlediğinden

bahisle davacının ilgili dönemde düzenlemiş olduğu sözleşmelerin iki nüsha düzenlendiği kabul edilmek suretiyle

adına tarh edilen dava konusu vergi ziyaı cezalı damga vergisinin kaldırılması istemiyle bakılan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.

Yukarıda anılan mevzuat hükümlerinin değerlendirilmesinden, damga vergisinin doğması için

öncelikle kanunda belirlenmiş bir kâğıt veya elektronik ortamda düzenlenmiş bir belge ya da veri olması ve bu kâğıt,

belge ya da verinin imzalanmış ya da imza yerine geçecek bir işaret konmuş olması gerektiği sonucuna varılmaktadır.

Olayda, davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda, ödünç sözleşmelerinin iki nüsha olarak düzenlenmelerinin zorunlu olduğu,

ayrıca davacının kanunen düzenlemek zorunda olduğu iki nüshasının otokopili kâğıt kullanılmak suretiyle

düzenlediğinden bahisle ikinci nüshalardan dolayı vergi ziyaı cezalı damga vergisi tarhiyatı yapılması gerektiği belirtilmiş ise de,

davacının sözleşmenin bir nüsha bir suret olarak düzenlendiği iddiası karşısında, var olduğu kabul edilen taraflarca

ayrıca imzalanmış ikinci nüshaların düzenlendiği hususunun somut olarak tespit edilerek ortaya konulmadığı,

bunun yanısıra, otokopili kâğıt kullanılmak suretiyle çoğaltılan örneklerinin ise sözleşmenin taraflarınca imzalandığına ilişkin bir tespite

de yer verilmediği görüldüğünden otokopili kâğıt ile çoğaltılan örneklerinin nüsha olarak kabulüne imkan bulunmadığı sonucuna varıldığından

varsayım ve kanaate dayalı olarak yapılan dava konusu vergi ziyaı cezalı damga vergisi tarhiyatında hukuka uyarlık bulunmamaktadır.

Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüne,

İstanbul 3. Vergi Mahkemesi’nin 19/07/2013 tarih ve E:2013/465, K:2013/2078 sayılı kararının bozulmasına,

bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 07/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Karar Linki

İlgili Makaleler

Başa dön tuşu